Âh anneciğim âh!
Çok erken bıraktın beni öksüz,
Şimdi kim uyutacak ki beni?
Kim ninni söyleyecek ki?
Soğuk kış gecelerinde kim?
Kim üstümü defalarca örtecek ki?...
Âh anneciğim âh!
Kim soracak ki bıkıp usanmadan?
Aç mısın oğlum?
Yemek yedin mi yavrum?
Sofranı kurayım mı evladım?...
O an şefkat damlardı gözlerinden anneciğim,
Duymamazlıktan gelirdim ki
Bir daha sorsun diye...
Âh anneciğim âh!
Sen bir defa öldün ben bin defa!
Küllenir dendi acılar ama
Küllenmiyor,
Aksine harlanıyor!
İçim yanıyor anneciğim içim!
Nerdesin?
Merhamet kundağına sarsana gene beni,
Sevgi dolu sinene alsana gene beni...
Âh anneciğim âh!
Bir gülüşün vardı ki
Sabah Güneşi gibi
Isıtırdı içimi.
Şimdi sen yoksun,
İçimi ısıtan yok!...
Âh anneciğim âh!
Kapıda beni hasretle bekleyişini özledim,
Her kucaklayışında dirilirdi sanki yüreğim,
Yok olurdu birden deryalar kadar derdim,
Şimdi sen yoksun!
Ve ben bir bebek kadar aciz!
Bir bebek kadar çaresizim!...
Âh anneciğim âh!
Sana kavuşmaktır artık tek dileğim;
Tek dileğim: 'sana kavuşmaktır'...
Salı Tem. 21, 2009 8:00 pm tarafından 
